انجمن انسان‌گرای آمریکایی (The American Humanist Association به اختصار AHA) یک سازمان آموزشی در ایالات متحده آمریکا است که از گسترش انسان‌گرایی حمایت می‌کند. با این عقیده که انسان‌گرایی یک فلسفه مترقی برای زندگی است، که بدون خداباوری یا باورهای فراطبیعی، مهر تأییدی بر توانایی و مسئولیت‌های انسان‌ها می‌زند و به داشتن زندگی تکمیل اخلاقی و تلاش برای خیر عمومی بشر تأکید می‌کند. هدف انجمن انسان‌گرای آمریکا، فعالیت به عنوان یک صدای دموکراتیک و با صراحت انسان‌گرایی در آمریکا، برای افزایش آگاهی و پذیرش عمومی انسان‌گرایی و حفظ و ارتقای موقعیت انسان‌گرایان در جامعه‌است.
انجمن انسان‌گرای آمریکایی در ۱۹۴۱ بیان‌گذاری شد و در حال حاضر کمک‌های حقوقی برای دفاع از حقوق سکولار و اقلیت‌های مذهبی فراهم می‌کند. همچنین در کنگره آمریکا در مورد موضوعات جدایی دین از سیاست لابی‌گری می‌کند. این سازمان ۱۵۰ گروه محلی وابسته دارد که به فعالیت اجتماعی، بحث فلسفی و جامعه‌سازی می‌پردازند. انجمن انسان گرای آمریکا دارای چندین نشریه است که معروف‌ترین آنها مجله The Humanist نام دارد. در این مجله مقاله‌هایی دارای داوری همتا درباره فلسفه انسان‌گرایی منتشر می‌شود. مدیر اجرایی فعلی سازمان، روی اسپکهارت است، که به‌طور منظم برای هافینگتون پست و پاتئوس می‌نویسد.
مانیفست انسان گرا:
مانیفست اومانیست (Humanist Manifesto) نام سه مانیفست است که به تبیین جهان‌بینی انسان‌گرا می‌پردازند. اولین مانیفست که مانیفست اومانیست ۱ نام دارد در ۱۹۳۳ منتشر شد. مانیفست اومانیست ۲ در ۱۹۷۳، و به دنبال آن مانیفست اومانیسم و آرمان‌های آن یا مانیفست اومانیست ۳ در سال ۲۰۰۳ منتشر شد. مانیفست اولیه از انسان‌گرایی دینی گرفته شده بود، که البته انسان‌گرایان سکولار هم آن را امضا کردند.
موضوع اصلی این سه مانیفست بسط و تبیین یک فلسفه و سیستم ارزشی است که مبتنی بر خدای شخص‌وار یا “قدرت بالاتر” نیست. هر کدام از این مانیفست‌ها توسط اعضای برجسته دانشگاه و دیگر افرادی که با اصول آن موافق بوده‌اند امضا شده‌است.
انسان گرایی و آرمان‌هایش:
انسان‌گرایی و آرمان‌هایش (Humanism and Its Aspirations) با زیرعنوان مانیفست انسان‌گرای شماره ۳، جانشین مانیفست انسان‌گرا (۱۹۳۳) و مانیفست انسان‌گرا ۲ (۱۹۷۳) آخرین مانیفست انسان‌گرا است که در سال ۲۰۰۳ توسط انجمن انسان‌گرای آمریکایی (AHA) منتشر شده‌است. مانیفست جدید کوتاه‌تر است و شش عقیده پایه‌ای دارد:
- دانش درباره جهان از طریق مشاهده، آزمایش و تحلیل منطقی قابل دستیابی است (تجربه‌گرایی را ببینید).
- انسان‌ها بخش جدایی‌ناپذیر از طبیعت هستند، و حاصل تغییرات تکاملی بدون هدایت‌اند.
- ارزش‌های اخلاقی از نیاز و علاقه انسان، همان‌طور که مورد آزمون قرارگرفته، حاصل می‌شوند (طبیعت‌گرایی اخلاقی را ببینید).
- زندگی کامل از طریق مشارکت فرد و خدمت به آرمان‌های انسانی حاصل می‌شود.
- انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند و معنی و مفهوم زندگی را در روابط باهم می‌یابند.
- کار به منظور بیشینه‌سازی شادی جامعه، خوشحالی فردی به بار می‌آورد.
مانیفست انسان‌گرا ۲:
دومین مانیفست اومانیست در اکتبر ۱۹۷۳ توسط پاول کورتز و ادوین اچ ویلسون نوشته شد، و مانیفست قبلی را به‌روز کرد. مانیفست با این مطلب آغاز می‌شد که افراط‌گرایی نازیسم و جنگ جهانی دوم نشان داده‌است که مانیفست اول بیش از حد خوشبینانه بوده‌است، و از این لحاظ، این مانیفست رویکردی واقع‌گرایانه‌تر و کامل‌تر از نسخه قبلی ارائه می‌دهد. با این وجود، نگاه خوشبینانه مانیفست اول در آن باقی ماند، با این امید که جنگ در جهان منسوخ شده و فقر ریشه‌کن شود.
بیشتر پیشنهادهای مطرح‌شده در این سند، از جمله مخالفت با نژادپرستی و سلاح‌های کشتار جمعی و طرفداری قوی از حقوق بشر، موضوعاتی بحث‌انگیز نیستند، و مواردی از آن چون حق طلاق و پیشگیری از بارداری، و استفاده از فناوری برای بهبود زندگی بشر به‌طور گسترده در جهان غرب پذیرفته شده‌اند. علاوه بر این، پیشنهاد این مانیفست برای تشکیل یک دادگاه بین‌المللی به تحقق پیوسته‌است. هرچند، علاوه بر مخالفت با دین، برخی مواضع بحث‌انگیز، مثل حق سقط جنین، در آن با قدرت پشتیبانی شده‌اند.
این سند در ابتدا با تعداد کمی امضا منتشر شد، و از آن پس بارها دست به دست شده و هزاران امضای جدید جمع کرده‌است. انجمن انسان‌گرای آمریکایی (AHA) در وب‌گاه خود مردم را به اضافه کردن نام خود به فهرست امضاها تشویق می‌کنند.
یکی از بخش‌های مانیفست که اغلب نقل قول می‌شود، این است؛ «هیچ خدایی ما را نجات نخواهد داد، ما خود باید خودمان را نجات دهیم».
گردآورنده: سعید دهقانی
